ΕΙΚΟΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΜΑΡΤΙΟΥ 2020

Απομακρύνθηκαν τα χέρια,

αγκομαχούν νοερά οι αγκαλιές,
τα φιλιά έχασαν την λάμψη τους
και τα μάτια καχύποπτα κλείνουν.

Η σκέψη ξεφυλλίζει το χρόνο,
φυλακίζει το μέλλον και το παρόν
στο σκοτεινό κελί του τρόμου.
Τα σχοινιά ύπουλα απλώνονται
και πληγιάζουν το ανήμπορο σώμα.

Φαντάσματα αόρατα
κρυφά κατακτούν τη γη,
κι η άνοιξη μυρίζει καταχείμωνο.
Τα χείλια βουβά τραγουδούν
στην έρημο που τώρα κτίζετε.
Πεδίο βολής με ριπές δοκιμαστικές
στοχεύουν το κουρασμένο μυαλό.

Η πέννα ανήμπορη και βουβή
κούρνιασε σ’ απόμερη γωνιά..
Το μελάνι έχασε το χρώμα του
κι οι λέξεις χαμένες αγκομαχούν.

Ο Ποιητής σήμερα δε γιορτάζει,
βυθίστηκε η μέρα του στην άβυσσο.
Σκεπτικός προφήτης
στης αυτογνωσίας τον κήπο
μια κραυγή δυνατή βγάζει.
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!