Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Περίμενε πώς και πώς την άνοιξη,
για πρώτη φορά έκανε υπομονήνα δείξει ήθελε τη φορεσιά της,
να σκορπίσει χρώματα γύρω της.

Όνειρα έκανε η Αμυγδαλιά,
μα δεν είδε τα χελιδόνια
να πετάνε στον ουρανό,
κρύφτηκαν στη φωλιά τους.

Τα πουλιά φέτος δεν κάθισαν
να κελαηδήσουν στα κλαδιά της,
ο κήπος  άδειος και βουβός.
Κάτω από τον ίσκιο της
οι παρέες δεν τραγουδάνε.

Ερημιά και φόβος παντού,
παράξενα, πρωτόγνωρα όλα,
τόση μοναξιά γύρω της,
τίποτα πια όπως παλιά.

Κύλησε καυτό το δάκρυ της,
πόνεσε σαν κατάλαβε πως…
Η άνοιξη φέτος δεν ήρθε!