ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ

"Καμιά φορά νιώθεις την ανάγκη ικεσίας προς τη μοίρα και το Θείο, να χτυπήσεις το πάτωμα με το χέρι σου και ν’ ανοίξει η γη στα δυό να καταπιεί το νταλκά σου και μετά να σβήσεις, να χαθείς σαν να μην υπήρξες πότε, μόνο και μόνο γιατί έζησες τη στιγμή της τελευταίας σου επιθυμίας!"

Της ψυχής τα μάτια
καρφωμένα πάνω σου
καθώς υψώνεται στον ουρανό.
Στραμμένο το βλέμμα της
κι εσύ να παλεύεις με το Εγώ σου.

Στο ίδιο τραπέζι παρέα
σβήνατε στο ποτό τον καημό σας.
Στο άκουσμα της παραγγελιάς σου
σηκώθηκες, τελευταία επιθυμία.

Οι στροφές αργές,
οι φιγούρες δύσκολες,
τόσα χρόνια κουβαλάς.
Θολούρα στα μάτια, όλα σβήνουν.
Στιγμές ικεσίας
και αναζήτησης της ύπαρξης σου.

Απλώνεις τα χέρια,
σαν αϊτού φτερά τ’ ανοίγεις,
στον ουρανό λαχταράς να πετάξεις,
να φτάσεις ψηλά,
μα στο πάτωμα γέρνεις αργά.

Η ψυχή σου κατάφερε να πετάξει
κι εσύ ακόμα κάτω χορεύεις
το τελευταίο σου ζεϊμπέκικο!