σαν ακονισμένα σπαθιά
που αλόγιστα παίρνουν κεφάλια.
Ζήτω για τα καμώματα μας
που ξεχασμένα στα συρτάρια
έγραψαν ιστορία σκεπασμένα
στα χαρακώματα της ντροπής.
Ζήτω στη λαίλαπα του βοριά
που της λευτεριάς κρασί γεύεται
κι απολαμβάνει στρωμένα τραπέζια.
Ζήτω στα κλειστά μάτια του ΕΓΩ
πού εθελοτυφλούν στις κρυφές ιστορίες.
Ζήτω που το απέραντο μπλε,
αίμα κόκκινο το θολώνει
κι οι βράχοι σκύβουν να κρυφτούν
ντροπιασμένοι στις πτυχές της φουστανέλας.
Ζήτω που κάποιος πέφτει νεκρός
από τις σφαίρες της επιρροής
κι ακόμα ένας που στενάζει
στο υγρό χώμα καθισμένος.
Ζήτω και σ' αυτόν
που απλώνει το χέρι της ζητιανιάς
τη λευτεριά να χαρίσει
για να νομίζεις ονειροπόλε ραγιά
πως τώρα πια σκλαβωμένος δεν είσαι.
Ζήτω Ελλάδα!
Ζήτω Ελλάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου