Οι αναμνήσεις πολλές από τα παιδικά μου χρόνια στη Δρώτα, με το μαγιό πήγαινα όταν κλείναμε τα σχολεία και με το μαγιό γύριζα πίσω στο χωριό μου τον Μπουρό-Νεοχώρι. Όμορφες και αξέχαστες Βστιγμές! Οι βαρκάδες και τα μπάνια. Τα ουζάκια με τα όργανα και τα τραγούδια. Η μυρωδιά της θάλασσας με το απέραντο γαλάζιο να απλώνετε σαγηνευτικό, η ομορφιά του ηλιοβασιλέματος όταν το απόγευμα καθόμουν στην άμμο με παρέα που πολλές φορές και μέχρι αργά τα μεσάνυχτα. Τα ψαρέματα στα καλαμάρια, ψαριά 70 κιλά. Το ψαροτούφεκο που έκανα κάθε μέρα πηγαίνοντας μέχρι την Παναγία κρυφτή και γύριζα πίσω. Τα σκιρτήματα της καρδιάς στους πρώτους πλατωνικούς έρωτες.
Η ζωή του καλοκαιριού ήταν η Δρώτα για τα γύρω χωριά. Παλιά, ο κακός χωματόδρομος πήγαινε μέχρι την επάνω Δρώτα και για να πας στην κάτω Δρώτα στην παραλία ήθελε ποδαρόδρομο. Μετά έγινε και ο χωματόδρομος έως κάτω στην παραλία. Μερικοί αγοράσανε κάποια παλιά σπίτια στην απάνω Δρώτα και τα φτιάξανε μένοντας το καλοκαίρι εκεί, αφού με τα αυτοκίνητα είναι πιο εύκολη και γρήγορη η προσέλευση.Θυμάμαι τότε που ήμουν πολύ μικρός τη χαρά που έκανα όταν ανακοίνωνε ο πατέρας μου ότι θα πάμε Σαββατοκύριακο στην παραλία. Ετοίμαζε το γαϊδουράκι, τότε δεν είχαμε αυτοκίνητα, παρέα και άλλοι μαζί παίρναμε τον κατήφορο από το Μπουρό-Νεοχώρι για να πάμε εκεί.
Του άρεσε πολύ του πατέρα μου η θάλασσα άλλα από ότι κατάλαβα πιο πολύ πήγαινε να βρει τους φίλους του καφετζήδες για να πιει καφέ στο καφενείο του Λάσκαρη και ούζο στις ταβέρνες του Γρηγόρη και Γιώργου Κουρτέλη που με τις ακούραστες γυναίκες τους Μεταξία και Μαρίκα που ετοίμαζαν υπέροχους μεζέδες. Όταν το κέφι άναβε και το ούζο θόλωνε το μυαλό άρχιζαν τον «παραπουνκό», αμανές -τραγούδι καθιστικό της περιοχής μας. Μερακλής ο πατέρας μου ο Σάββας τραγουδούσε και έλεγε πολύ ωραία τετράστιχα που ακουμπούσαν την καρδιά σου μαζί και άλλοι Μποριανοί, παρέα όλοι, όπως ο Περικλής Ξενιτέλης, πολύ καλός τραγουδιστής από το Μπουρό που παραθέριζε το καλοκαίρι εκεί.
Αντιλαλούσε η παραλία από τα τραγούδια, σιωπή λέγανε τραγουδούν οι Μποριανοί, όλοι τους μερακλήδες, ευρηματικός στον στίχο ο μπροστάρης καλλίφωνος τραγουδιστής, έλεγε τον πρώτο στίχο τραγουδιστά , συντονισμένοι και μελωδικοί οι άλλοι δευτέρωναν, δηλαδή επαναλάμβαναν το τραγούδι όλοι μαζί, σωστή ιεροτελεστία χαράς, πόνου, έρωτα , ξενιτιάς. Αλλά και εμείς οι νεώτεροι αφού μεγαλώσαμε και βρισκόμασταν εκεί γινότανε χαμός. Η παρέα μεγάλη, εγώ, ο Κώστας, ο Νίκος, ο Χρήστος , ο Γιάννης, ο Λευτέρης, ο Δημήτρης, ο Παναγιώτης, ο Γιώργος και άλλοι πολλοί αρχίζαμε το τραγούδι και τα όργανα έπαιρναν φωτιά.
Στα καφενεία τότε Σαββατοκύριακο δεν έβρισκες θέση με τίποτα, μέχρι και βάρκες έρχονταν από το Πλωμάρι. Τουρίστες έστηναν σκηνές στους «Ορνούς», Ακρασιώτες και Αμπελικιώτες κατέβαιναν να απολαύσουν την ωραία παραλία με τα κουφετί βότσαλα. Άλλες εποχές τότε ξέγνοιαστες χαρούμενες και είχαμε την πολυτέλεια να κάνουμε όνειρα και να έχουμε ελπίδες σαν πιο νέοι που ήμασταν.
Μετά οι περισσότεροι παντρευτήκαμε, στην αρχή κατεβαίναμε όσοι μπορούσαμε με τις γυναίκες και τα παιδιά μας και σίγα σιγά αραιώσαμε μέχρι που το όνειρο σταμάτησε. Τα καφενεία κλείσανε με πρώτο του Λάσκαρη στον πλάτανο μετά του Γρηγόρη και μετά του Γιώργου. Ο κόσμος αραίωσε και ήρθε ο μαρασμός και τα γλέντια τέλειωσαν. Το καλοκαίρι πολλοί κατεβαίναμε μόνο για μπάνιο και μερικοί συνέχιζαν να παραθερίζουν στα δικά τους σπίτια που είχαν. Τον χειμώνα έμεινε μόνιμα ένας μόνο κάτοικος, ο Μιχάλης. Νοσταλγούσα και αναπολούσα τις όμορφες στιγμές που πέρασα εκεί με όλους.
Αλλά η ελπίδα δεν έσβησε και η Ανάσταση ήρθε το 2017 με το άνοιγμα μιας νέας ταβέρνας με το όνομα «ΔΡΟΤΑ» από τη Μαρία Ξενιτέλη εγγονή του Γιώργου Κουρτέλη και έτσι η παράδοση συνεχίστηκε, μαζί με την οικογένειά της σερβίρει υπέροχους νόστιμους και παραδοσιακούς μεζέδες σε τιμές πολύ καλές! Η καρδιά της Δρώτας ξανάρχισε πάλι να χτυπά και να ανασαίνει όπως παλιά. Υπάρχουν και λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια για διαμονή.
Σε μικρή απόσταση από τη Δρώτα και μέσω θαλάσσης με κατεύθυνση προς τη Μελίντα βρίσκεται η Παναγία η Κρυφτή, ένα μικρό εκκλησάκι κάτω από ένα βράχο μέσα σε ένα υπέροχο όρμο-κολπίσκο με απότομα βράχια που στέκουν από πάνω σου επιβλητικά, τεράστιοι και ακούραστοι γίγαντες, ταγμένοι φύλακες της Παναγίας Κρυφτής . Κρυμμένη καρτερικά περιμένει κάθε πιστό να κάνει τον σταυρό του και να τις ανάψει ένα κεράκι. Θα σας μαγέψει, η φυσική ομορφιά και η ιαματική πηγή που βρίσκεται εκεί αναβλύζοντας ζεστό νερό. Χωρίς να το θέλετε θα νιώσετε δέος και μυστήριο και θα αφεθείτε στην ηρεμία και στη γαλήνη αυτού του υπέροχου τοπίου. Ιδανικό μέρος για περισυλλογή!
Ο Κρυφός αυτός παράδεισος βρίσκεται στη Λέσβο, εφτά χιλιόμετρα από το χωριό μου Νεοχώρι -Μπουρός και έξι από το Ακράσι ανάμεσα στην Παναγία Κρυφτή και στην παραλία των Βατερών. Περίπου δυο χιλιόμετρα παραλία. Έχει πρόσβαση από θάλασσα και από στεριά με χωματόδρομο που ο μισός τώρα έγινε άσφαλτος . Ευελπιστώ σύντομα να τελειώσει όλη ασφαλτόστρωση και γι’ αυτό τον λόγο γίνεται μια προσπάθεια τα τελευταία χρόνια με ένα γλέντι πάνω στην παραλία με ζωντανή μουσική κάτω από το Αυγουστιάτικο φεγγάρι με μεγάλη επιτυχία από τους πολιτιστικούς συλλόγους του Ακρασίου και του Νεοχωρίου.
Έκανα μια ιστορική αναδρομή και παρουσίαση από τον ξεχασμένο κρυφό παράδεισο της Λέσβου που οι περισσότεροι δυστυχώς δεν γνωρίζουν. Σας τον συνιστώ για μια μικρή απόδραση το Σαββατοκύριακο ή τις καθημερινές και σίγουρα θα αποζημιωθείτε με τη γαλήνη και την ηρεμία, με τη φυσική άγρια ομορφιά του τοπίου και τα πεντακάθαρα καταγάλανα νερά. Η φύση εκεί, διάλεξε απλόχερα τα χρώματά της για να συνθέσει την πιο εντυπωσιακή ζωγραφιά σε αυτή την απομακρυσμένη γωνιά, στο νότιο μέρος της Λέσβου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου