ΦΩΣ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΑ

Η πέτρα σκληρή σαν διαμάντι μοσχοβολούσε γιασεμί

σαν την έλιωνε ο ήλιος καταμεσήμερο.

Το φως ερωτοτροπούσε με τη θάλασσα και έσταζε αλμύρα.

Ζωγραφιές ξεχύνονταν στο καμβά της φύσης
που γεννοβολούσε νότες και μυρωδιές από γλυκάνισο,
καμωμένες από το αόρατο χέρι του Θεόφιλου.

Όλο το νησί έμοιαζε με φυλαχτό
σμιλεμένο από τους Ολύμπιους θεούς και γύρω του
ασημένια στεφάνια από φύλλα αγριελιάς το στόλιζαν.

Στα σπλάχνα του, θρύλους και ποιήματα
από τη Σαπφώ ως τον Ελύτη.

Για το νησί μου μιλώ, τη Λέσβο, την αρχόντισσα του Αιγαίου!