Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Ο Χριστός κοίταζε
λυπημένος τις έρημες εκκλησίες,
ρακένδυτος μοίραζε το μάνα
στης αγάπης τη γιορτή.

Στην ατραπό της σοφίας βάδιζε
πάνω σε κοφτερές πέτρες
ξυπόλητος με ματωμένα πόδια.

Ελπίδες μοίραζε ο Μωάμεθ
στο μονοπάτι της Εγίρας.
Στην άκρη του βράχου ο Βούδας
ακίνητος και συλλογισμένος
κυοφορούσε στοχασμούς,
σπουδή στην αρμονία της ζωής.
Τα μελλούμενα έγραφε
ο προφήτης του κόσμου
στον κήπο της αυτογνωσίας.

Δύσκολος ο δρόμος και επίπονος
ακόμα ένας Γολγοθάς για Εκείνον
τα βήματά του κουρασμένα, βαριά.

Επιτέλους μπροστά του ο Ιούδας,
ξανά μια ανάσα κοντά του,
δυνατά τον αγκάλιασε,
τον κοίταξε με παράπονο
και δακρυσμένος τού ‘δωσε... ένα φιλί!