ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Μια αχαλίνωτη

δέσµευση σε σκουριασµένες

υποσχέσεις στο έρεβος.

Ασυνάρτητο παραλήρηµα

σε βάλτους αγγελόµορφων.

Κυοφορείς ελπίδες

µε όνειρα βυθισµένα

στη λίµνη της λογική σου.

Αντοχή και δέσιµο κρυφών καιρών

µε τράπουλες σηµαδεµένες.

Παρασύρεσαι µε σχοινιά

δεµένα στα σύννεφα, µα δεν πετάς.

Γέρνω τα βλέφαρά µου

να σε ονειρευτώ

σε άρµα αλόγων να τρέχεις.

Ζητώ σκοτάδι ν’ ανάψω ήλιο,

να τιµωρήσω τη λάµψη

της πονεµένης χαραµάδας,

για να φυσήξει

ο άνεµος της φυγής σου

και συ ν’ αναστηθείς.

r