Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Μύρια αρώματα στολίζουν τα πόδια σου
ανασαιμιές και ευωδιές
πλέκουν λουλουδένιο χαλί στο διάβα σου.

Αυγινή η δροσιά ανταμώνει
το αλμυρό δάκρυ σου
και γίνεται μάνα που ποτίζει
τις μεστές χάρες σου.

Διαμάντι έκανες το δάκρυ σου
και στόλισες την καρδιά σου,
Άγιο φυλαχτό στο υπερώο της αγάπης.

Αψήφησες τις συμπληγάδες
σαν άλλος Οδυσσέας
κι άνοιξες δρόμο για την Ιθάκη σου
σεργιανώντας στα σαλόνια του κόσμου
με την κόκκινη εσθήτα σου,
κλέβοντας την παράσταση.

Είναι που το αστέρι σου
ξελόγιασε το φεγγάρι
κι έκλεψε το φως του
για να λάμπεις πιότερο από τ’ αλλά
στη μαρκίζα του ουρανού!