στις φυλακές της πάθους κι αντέξτε.
Κλωτσήστε τα τέλια απ’ την κιθάρα
της χαμένης ουτοπίας και τραγουδήστε.
Κλωτσήστε τη ριζωμένη πέτρα
που καταγής κείται και πονέστε.
Κλωτσήστε τον άμοιρο βουβό ποιητή
των άχρωμων λέξεων και γελάστε.
Κλωτσήστε την ελπίδα που δεν ελπίζει
των σκοτωμένων ονείρων και πετάξτε.
Κλωτσήστε τους θρήνους της καμένη γης
του ανήλιαγου χωραφιού και φυτέψτε .
Κλωτσήστε τ’ αναποδογυρίσματα
στους ίσκιους των ποταμών και κολυμπήστε.
Κλωτσήστε το χαλί των αναμνήσεων
στα πατώματα της ψυχής κι ανακαλύψτε.
Κλωτσήστε τα αμπέλια της ιστορίας
των οξειδωμένων κρασιών και μεθύστε.
Κλωτσήστε τις σκελετωμένες εξέδρες
στα σεντούκια της υπόκλισης και κωφεύστε.
Κλωτσήστε τα λιβάνια των ανέμων
στα θυμιατά της κολακείας και πολεμήστε.
Κλωτσήστε τα φρούρια των αχρείων
στα σημαιάκια της υποτέλεια και μην λυγήστε.
Κλωτσήστε τους γονυπετείς σοφούς
στο παραλήρημα των σειρήνων κι αντισταθείτε.
Κλωτσήστε ότι μπροστά σας βρείτε
μα να ‘χει δύναμη η κλωτσιά και μην υποταχτείτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου