ΤΟ ΠΑΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

-αφιερωμένο στην ημέρα του παιδιού-

Σε μια κούτα στοίβαζες τα όνειρά σου

τα σκέπαζες με λιγοστές ελπίδες.

 

Τα θλιμμένα σου  μάτια

πίσω από τους ίσκιους έκρυβες

κι αντάμα προχωρούσες με τη μοίρα σου.

 

Το βλέμμα σου ρίχνεις ψηλά

κοιτάς το κορίτσι στο μπαλκόνι

ντυμένο όμορφα να μιλάει στην κούκλα του

πόσο σου φάνταζε πριγκίπισσα.

 

Γιατί κι όχι εγώ σκεφτόσουν αφηρημένη!

 

Το παιχνίδι της ζωή σου σκληρό.

Μια φωνή σε τρόμαξε.

«Ψάξε  στον  επόμενο κάδο».

 

Ένα  βιβλίο, κάποια ρούχα

μερικά αλουμινένια κουτάκια

κι αν είσαι τυχερή ένα κομμάτι ξερό ψωμί.

 

Αυτά είναι τα δικά σου παιχνίδια.

Πρέπει να παίξεις για να ζήσεις!