ΠΑΘΟΣ

Βυθίστηκε
η πεθυμιά μου στα μάτια σου
και το όνειρο έδωσε
γλυκό φιλί στη νύχτα.

Τα φτερά της άπλωσε η σκέψη
κι αναστήθηκε δίπλα σου.

Στον γκρίζο χρόνο οι λέξεις
χαράζουν τις παρυφές του νου
κι η στιγμή καρφώθηκε σε μια αγκαλιά
να κρεμάσει την ανάσα της.

Η μορφή σου αχνοφέγγει
πίσω απ' τους άχρωμους ίσκιους
και ζωντανεύει σκορπώντας φως.

Είναι η στιγμή που δραπετεύει ο χρόνος,
που η νύχτα κλέβει ώρες απ’ τη μέρα
κι η γη απλώνει τα χέρια της να σ’ αγκαλιάσει.
Αυτή την ώρα σε ποθώ!