ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ

Σκάλιζε τον ουρανό να βρει ένα αστέρι
κι έδιωχνε τη λύπη του
πίσω από ένα παγωμένο βουνό.
Πέρναγε τις ώρες του κρυμμένος
στα χαλάσματα της σκέψης
και δάκρυζε όταν άκουγε
το τραγούδι να γδέρνει τη σιωπή.

Άνοιγε την αγκαλιά του
και χτυπούσε τη χαρά με τα χέρια του
έδινε στην ελπίδα τα φτερά του
να αγκαλιάσει τον κόσμο.
Πετροβολούσε το φεγγάρι όταν έπεφτε σκοτάδι
και φιλούσε με πάθος τη μοναξιά της νύχτας.

Άκουγε τόσα και τόσα μα δεν μιλούσε
μόνο φύλαγε την αγάπη του
καλά κλεισμένη σ' ένα χάρτινο κουτί.
Έκλεινε σκεπτικός τα μάτια του να κοιμηθεί
κι άφηνε τα όνειρα αλύπητα να τον μαστιγώνουν.

Μέρα με τη μέρα τον κοιτούσαν όλοι με απορία.
Ποιος είναι αυτός ρώτησε ένας.
Κάποιος "Βλάκας" είπε κάποιος και γέλασε!