ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Αφιερωμένο στην ημέρα της ειρήνης!

Τη νύχτα άφηνε τις ανάσες του
να γλιστράνε κάτω από τις μαρκίζες.
Σήκωσε τα μάτια του και διάβασε.
«ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ»

Η πόρτα μισάνοιχτη
ξεχύνονταν ίσκιοι καπνοί
και ένα κουβάρι ξετύλιγε πάθη.

Κανείς δεν λείπει
τις ώρες που μικραίνει ο χρόνος .
Όλοι με σφιγμένες γροθιές
και δυο δάχτυλα τεντωμένα.

Το τραπέζι με κόκκινα γαρύφαλλα
κηλίδες από αίμα φάνταζαν.
Στο ραγισμένο γυαλί στοιβαγμένα θέλω.

- Βίβα Ερνέστο
- Βίβα Μαχάτμα, Εμείς είμαστε ρεαλιστές,
επιδιώκουμε το αδύνατο!

- Βίβα Μάρτιν
- Βίβα Νέλσον, Έχω ένα όνειρο…!

- Βίβα Τζων.
- Βίβα Ναζίμ, Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι
να ζουν ειρηνικά!

Έσβησε το τσιγάρο στον ουρανό
και κάηκε ένα αστέρι στα χείλια του.
Πριν φύγει έκλεισε τραπέζι
στην ιδία πάντα γωνιά.
Εκεί που αύριο θα συναντήσει
ξανά τα όνειρα του!