Αφιερωμένο στη μητέρα μου που δε ζει πια!
Θα ξαναβρεθούμε στη μυρωδιά της αγκαλιάς
που λούζει με φως τις άχρωμες στιγμές
μέσα στην αυλαία του ανείπωτου χρόνου
όταν οι βαθιές χαρακιές στις παλάμες μας
με τον ιδρώτα της αγωνίας ανταμώσουν.
Θα ξαναβρεθούμε όταν από τα σωθικά μας
δραπετεύσει η ψυχή και νιώσει τη μελωδία της.
Όταν τα μάτια βυθιστούν στην ηρεμία της ουτοπίας
μέσα στις αταξίδευτες θάλασσες της Χαράς
που γοργόνες με ξέπλεκα μαλλιά θα μας τραγουδάνε.
Θα ξαναβρεθούμε όταν θα ακολουθήσεις τον ίσκιο μου
σταυρώνοντας με λιβάνι και μοίρα τον ερχομό μου
ακούγοντας το ψίθυρο του τρυφερού χαδιού
ανασαίνοντας τη μοσχοβολιά του γιασεμιού
στο πικρό κι αναπόφευκτο κάλεσμα της μοίρας.
Θα ξαναβρεθούμε όταν τα ψιχαλιστά μάτια
με τις ανασαιμιές τους θα σκορπάνε χρησμούς
πίσω απ’ τα κρυφά μονοπάτια της σιωπής
στον κάμπο με τις ανθισμένες αμυγδαλιές
χαμένοι στο βουβό κι αέναο κλάμα των ανέμων.
Θα ξαναβρεθούμε Μάνα Γλυκιά μου Παναγία
μπρος στην εικόνα της ήρεμης μορφής σου.
Θα με περιμένεις στο κατώφλι της ξεγνοιασιάς
πίσω από τα γυμνά κλωνάρια ντυμένη στα λευκά ατλάζια
ξυπόλητη πάνω στα κιτρινισμένα φύλλα της προσμονής.
Θα ξαναβρεθούμε κει που θα ανταμώσουν οι καμπάνες
στους πένθιμους ήχους κάποιου θλιμμένου απόβραδου!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου