του Σεπτέμβρη τα φύλλα.
Ψυχές του Αυγούστου είναι
που φοβούνται τη βροχή.
Φευγαλέες ματιές
που δεν ανταμώθηκαν ξανά.
Ηχώ της ανάσας στης νύχτας τα βλέφαρα.
Φίλημα τρυφερό της θάλασσας
στη άκρη του κόσμου,
φεγγαροτράγουδο
πού γλυκά ξεχύνεται στο σύμπαν.
Είναι και γω
που σκαρώνω ελπίδες ναυάγια
στους ίσκιους της φαντασίας.
Είναι και συ
που στολίζεσαι με δάκρυα της αυγής,
φορώντας τα χρώματα τ’ αυγερινού,
προσμένοντας το ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου