ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ

Τα όνειρά σου συνάντησες στο ουρανό
αγωνίστηκες και πέταξες ψηλά
για τα πιστεύω και τα ιδανικά σου.

Πριν ακόμα σεργιανίσεις στη ζωή
έγινες αετός που τύλιξες τον κόσμο
με τις άγουρες φτερούγες σου.

Από τα μάτια σου ξεχύνονταν κραυγές
μαχαίρι η φωνή σου έκοβε τον άνεμο
«ψωμί, παιδεία, ελευθέρια».

Σε μια γωνιά σ' αντάμωσαν τα δάκρια
ζωγραφισε το καυτό σου αίμα τη νίκη
βάφοντας κόκκινα τα βαριά κάγκελα.

Ήσουν ο πρώτος που τόλμησες
με θάρρος και σφιγμένη τη γροθιά
τη σφαίρα να σταματήσεις με την καρδιά σου
κι ανάστησες τη δημοκρατία!

Κάποιος ούρλιαξε Διομήδη, Διομήδη!
Δεν απάντησες…
Το αίμα σου σπόρος της δημοκρατίας που φύτρωσε.
Ο αγώνας δικαιώθηκε, χαμογέλα!