ΜΑΝΑ

Φτερούγισµα
τ’ ανέµου η µορφή σου.
Στο πέρασµά σου,
σαν Μεγαλόχαρη Παναγιά
Άγιο Μύρο µοσχοβολάς.

Στα καθάρια µάτια σου
ξεχύνεται η αγάπη.
Ήλιος το πρόσωπό σου,
καλοσύνη φεγγοβολά.

Ω, θεά του αρχαίου κάλλους!
στα δάχτυλά σου πλέκεις τη ζωή.

Με δάκρυα το λουλούδι
του έρωτά σου ποτίζεις,
στη ζεστή αγκαλιά σου
το ανασταίνεις

Υπάρχεις για να χαρίζεις
ελπίδα και κουράγιο,
δίνεις νόηµα και αλήθεια.
Μάνα, όλου του κόσµου,
Εσύ!