ΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΣΑΒΒΑ

Τα μάτια σου θολωμένα

παλιές εικόνες κουβαλούσαν

καθώς έσταζε το δάκρυ σου αντρίκειο .

Στίχους Κάρφωνες σκυφτός

στο πάγκο των αναμνήσεων

σκαρώνοντας φτερά

στον αμανέ της ζωής.



Ζωγράφιζες στα βλέφαρα

το παράπονο σου

κι αναζητούσες με λαχτάρα

να βρεις την άκρη του κόσμου.

Τα λόγια σου σοφά

γκρίζα τα χρώματα βάφουν

στα μυστικά κιτάπια της ζωής.



Αητού φτερά ξεδίπλωνες,

σαλτάριζες στο φεγγάρι

τη λάμψη του να κλέψεις.

Στην τελευταία παράσταση

ζαλισμένος Ακροβάτης

δεν άντεξες στο σκοινί.



Τώρα σ’ αναζητώ στα όνειρά μου

στα βήματα τα σκόρπια.

Αχ ας ερχόσουν για λίγο

έτσι μόνο για μια στιγμή,

πολλά που δεν είπα να σου πω…

Α ρε Πατέρα! Α ρε Πατέρα! 

/