ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ Η ΖΩΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΜΟΥ ΤΟΥ  ΜΕΓΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Του κόσμου τα ρολόγια
γρήγορα τρέχουν
άφαντες οι μνήμες ταξιδεύουν
φωνές ακούγονται απ’ το σύμπαν.

Στις πτυχές του χειμώνα
ένα ταξίδι αρχίζει
κάτω απ’ του φεγγαριού τη λάμψη.
Περιπλανώμενος στα φυλλώματα
του άδειου χρόνου πού ανατέλλει
αναρωτιέμαι γιατί και πώς;

Ένα όνειρο ξεπροβάλλει
στις σκαλωσιές του πενταγράμμου
κι η μουσική στριφογυρίζει στα αυτιά μου.
Κλείσε τα μάτια σου φωνάζει
άσε τον εαυτό σου να πετάξει
έχεις φτερά και δύναμη να το κάνεις.

Τους κεραυνούς μη φοβηθείς
τις ξαφνικές μπόρες και τις καταιγίδες.
Μια ανοιξιάτικη μέρα
θα ανοίξει τα φτερά της
κι ένα αστέρι θα φέγγει για σένα.

Αφήσου στου ανέμου τη γιορτή
χόρεψε στου ήλιου τις ακτίνες
φτερούγισμα πεταλούδας είναι η ζωή.
Χαμογέλα, τραγουδά, ζήσε!