Στις 21 Ιανουαρίου 2020 -πριν ένα χρόνο- ταξίδεψε στα ποιητικά μονοπάτια του ουρανού. Αφιερώνω το ποίημα μου αυτό σαν ένδειξη τιμής, εκτίμησης και θαυμασμού στη σπουδαία ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ που είχα την τιμή να τη γνωρίσω και να περάσω όμορφες στιγμές με την παρέα της!
Τ’ ακροδάχτυλά σου
υψωμένα στο λιόγερμα της νιότης,
γη διψασμένη, αθάνατο νερό αναζητάς.
Φλόγες σιγοκαίνε στα μάτια σου,
στου φεγγαριού την προσμονή
τραγουδάς για της ζωής το ερωτικό κιτάπι .
Τις λέξεις χάδια τις κερνάς,
κρασί γλυκό, να τις μεθύσεις
κι ακροβατούν τα λόγια σου
σ’ ίσκιους σιωπής φευγάτους
Της μοναξιάς ξημέρωμα η καλημέρα σου παρέα
λόγια γλυκά στα χείλη σου την άνοιξη προσμένουν.
Του έρωτα ιέρεια, φτερά αγγέλου βάζεις.
Πλάθεις τους ήλιους φωτεινούς,
μαβιά τα δειλινά όνειρα σαν σκαρώνεις .
Στήνω καρτέρι στο κοχύλι της αγάπης
ν’ αφουγκραστώ τα λόγια σου
μες των ματιών σου το σεργιάνι.
Είναι ο Θεός που σ’ έπλασε με μείγμα από λέξεις
και τη μορφή σου σκάλισε στης ποίησης το κάδρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου