με του έρωτα τα φτερά πετάς,
ωκεανούς περνάς κι απάτητες κορφές.
Τα χείλια σου δροσερά γεύονται
τη μυρωδιά της καταπράσινης χλόης.
Ακόμα ένα ταξίδι στ’ ανθισμένα περιβόλια,
βουβός ο χτύπος στις φλέβες του έρωτα.
Λουσμένη από φως αγκαλιές θερίζεις
σκιρτά η καρδιά σου στο περβάζι του ουρανού.
Με κόκκινη εσθήτα έντυσες την ψυχή σου
μικρός ο κόσμος μπροστά σου.
Αγκάλιασες τη γη με τα μάτια σου,
τη λάμψη του Ήλιου σκέπασες
με του πόθου τη λαβα καις του κορμιού τα μονοπάτια
αγέρωχα στέκεις και τραγουδάς την αγάπη.
Ροδανθίζεις στου μάρτη τη μοσχοβολιά
μια ανοιχτή αγκαλιά ανάσες σε ποτίζει.
Ήρθες εσύ, εξωτικό ολάνθιστο λουλούδι
με της αγάπης τα πολύχρωμα αρώματα.
Ήρθες και εγώ Άνοιξη σε φωνάζω!
Πανέμορφο!!!! Μπράβο
ΑπάντησηΔιαγραφή