Ανείπωτες στιγμές κυκλώνουν το κόσμο
σαν φίδι τυλίγονται σφιχτά στο σώμα
το δηλητήριο της απόγνωσης αφήνουν.
Ίσκιοι πάνω από τα κεφάλια μας
κι ο δρόμος όλο στενεύει.
Ξεχύνονται οι υποσχέσεις
πάνω στα χάρτινα κάγκελα.
Άλλοι σιωπούν μοιράζοντας εφήμερη χαρά
κι άλλοι μια κραυγή βγάζουν
τραβώντας κόκκινες μολυβιές
στο τετράδιο της απόφασης.
Κρυφά η ελπίδα πλανιέται κατάχαμα
τη χαράς της να κρύψει σέρνετε.
Στις ουρές της προσμονής το όνειρο ταξιδεύει
πίσω από πρόχειρα χαλάσματα
που καταρρέουν με ένα απλό φύσημα του αέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου